Zuchwała kradzież koparki z prywatnej posesji w Nadarzynie

Pamiętam jak mówili ludziom w gminie jak Nowak przyjdzie to was zwolni i swoich zatrudni .A Nowak jak przyszedł to nie dość ,że te osoby nie zwolnił to jeszcze im premie przyznał ,jakie było zdziwiene tych osób jak im wpierano zwolnienie przez Nowaka ,a on im jeszcze dał jak co roku premie   więcej

Władze gminy Nadarzyn i niektórzy radni, zarabiają miesięcznie około 20 tysięcy polskich złotych na łeb a może i więcej. Oni to cementują ten układ władzy, by trwał na wieki, a wyborców oszukują i zastraszają, że jak przyjdzie ktoś inny sprawować władzę w gminie , to tak dobrze już nie będzie, dla marnie opłacanych szeregowych urzędników .  więcej

czyli co wiele miesięcy temu i wiele tygodni pisałam o tym panu ,że dostanie w gminie takie stanowisko w nagrodę.I jak kolejny raz się nie mylę,wszystkie przepowiednie na temat gminy i jej pracowników się spełniają.Teraz widzę ,że w gminie mają kozła ofiarnego i on beknie za swoją niewiedzę ,jest systematycznie popychany w przepaść.Dat nie widzę ale schematy i to one jak na razie cały czas sie sprawdzają   więcej

Znana działaczka społeczna, Hanka Wałkowiakowa, prowadzi obecnie azyl-schronisko dla psów przy ulicy Gromowskiej. Nie jest to robota, którą Wałkowiakowa szczególnie lubi i gdyby nie kasa, którą skwapliwie przygarnia, już dawno, jak sama się wyraża, wszystko by to cisnęła w cholerę. Bo Hanka to człowiek czynu i idei, który tęskni za przeszłością. Hanka z rozrzewnieniem wspomina stare dobre czasy, gdy jako aktywistka młodzieżowej organizacji socjalistycznej mogła podejść do dowolnego delikwenta na ulicy i dać mu bez uprzedzenia na odlew w gębę. A jak się gość stawiał, to Hanka wzywała milicjanta, który tegoż najpierw wypałował, a później przymykał na 48 godzin o suchym chlebie i wodzie. Albo wtedy, gdy Hanka decydowała się na krótki spacer i w jego trakcie zdawała sobie sprawę, że ubrała się niedostatecznie ciepło. Nie było wówczas problemu, podchodziło się do pierwszego z brzegu i mówiło się do takiego: „Słuchajcie, obywatelu, ściągnijcie no czapkę, buty lub płaszcz” - to w zależności od tego, w która część ciała było Hance akurat zimno – „w imieniu partii rekwiruję od was tę garderobę”. I było po sprawie. Taki szarak kłaniał się głęboko w pas, zapewniał o swoim przywiązaniu do komunizmu i w samych skarpetkach z uśmiechem na ustach oddalał się w siną dal. „To był dobry czas” – wzdycha Hanka. Albo ten ceremoniał komunistyczny! To chociażby, że rocznicę wybuchu rewolucji październikowej obchodziło się w … listopadzie. Wałkowiakowa z politowaniem śmieje się z tych, którzy udowadniają, że przyczyna tego stanu rzeczy leżała w jakiś tam dwóch różnych kalendarzach, w innym oznaczaniu dat według jakiegoś tam starego i nowego stylu. Bzdura! Dla niej sprawa była od samego początku jasna; to towarzysze Lenin i Stalin postanowili, aby wykazać swój wpływ na masy, że święto rewolucji październikowej będzie obchodzone w listopadzie. „A komu to przeszkadzało?” – pyta retorycznie Hanka i sama sobie zaraz odpowiada – „Nikomu. Dziesiątki milionów towarzyszy, robotników, chłopów, inteligencji pracującej posłusznie świętowało w listopadzie to październikowe święto na licznych akademiach ku czci i na komunistycznych wieczernicach”. Ona, Hanka, też wówczas świętowała, i to jak! „Raz jak zaczęliśmy w listopadzie, to do domu ściągnęłam dopiero…, no ale mniejsza z tym”. A teraz co?! Hanka nie kryje swojego rozczarowania Polską i tym, co się tu porobiło, całą tą pożałowania godną demokracją. „Demokracja-sracja” – zżyma się Hanka. „Byle gnoi może przyjść teraz na zebrania, którym przewodniczę w zakładzie pracy, i zacząć zadawać mi publicznie jakieś pytania. Widział ktoś coś podobnego?” Ale naprawdę do białej gorączki doprowadzają Hankę pytania, dotyczące rozliczania otrzymywanej na prowadzenie psiarni dotacji. „Się w głowie nie mieści, żeby mnie, córce czerwonoarmisty, zadawano takie pytania! A co to, job twoju mat’, mnie się nie należy, czy co?” Dotacje przyznaje upadły urzędnik samorządowy, Janusz Podmuchalski, po wcześniejszym uzgodnieniu tego z Hanką. Oficjalnie, decyzje w tej sprawie podpisuje wprawdzie gminny wykidajło, Mariusz Symplicjusz Zwapliński, ale tak naprawdę, jak zgodnie stwierdzają Wałkowiakowa z Podmuchalskim, „ten debil podpisze wszystko, co się mu podsunie na biurko”. Jest więc w pewnym sensie tak, że decyzję o przyznaniu sobie dotacji i jej wysokości, Hanka podejmuje sama. „I dobrze, przecież sama wiem najlepiej, co mi się należy i ile mi potrzeba”.   więcej