Potrącony dzik na Pruszkowskiej.

Wydatki w Budżecie gminy to 320 tys. zł a na materiały sztabowców tylko 1200 zł. A gdzie reszta pieniędzy się podziewa??? A jak jest sytuacja z potrąconym zwierzęciem to co? "nikogo nie ma w domu a telefony milczą jak zaklęte? Może trzeba do karpika zadzwonić i kelner poprosi sztabowca? a zwierzę cierpi 2 godziny a policja w końcu musi sama pofatygować się i ściągać gminnego hycla od dzikich zwierząt?  więcej

szczególnie jak na wiosnę rowy wylewały bo zapchane i w gminie nikt nic nie zrobił z nikim nie mozna sie było połączyć ,nikt ni wiedział do kogo przełączać telefony ,a na koniec kazali dzwonić na policję albo SW.Taki mam sztab kryzysowy w gminie ,ciekawe kto i ile za to bierze co miesiąc kasy   więcej

Wszelkie postaci i zdarzenia, te już przedstawione, i te które dopiero się pojawią, w opowieści o Jonaszu Podmuchalskim i jego protegowanym, gminnym wykidajle, Mariuszu Symplicjuszu Zwaplińskim, są całkowicie fikcyjne. Jakiekolwiek asocjacje, porównania i skojarzenia z rzeczywistością, które u odbiorców tych krótkich, rubasznych historyjek, może wywoływać ich lektura, są niezamierzone i realizowane na pełne ryzyko i odpowiedzialność czytelników. Autor korzystając z okazji oświadcza, że pan wójt jest wybitnie inteligentny, nieprawdopodobnie kompetentny i doskonale przygotowany merytorycznie do wypełniania swoich obowiązków. Również inny urzędnik gminny jest osobą ponadprzeciętnie uczciwą, która każdego dnia mężnie zmaga się ze swoimi demonami (bo któż z nas ich nie ma?), a której uzależnienie - od nich, tj. tych demonów - w żaden sposób nie wpływa negatywnie na wypełnianie przez niego obowiązków służbowych, a wręcz przeciwnie. No i jest jeszcze pani przewodnicząca, której heroiczne poświęcenie i oddanie sprawom gminy i jej mieszkańców jest legendarne. Ci wszyscy, którzy krytykują pana wójta, innego urzędnika gminnego lub panią przewodniczącą to nie ludzie, to wilki!   więcej

A więc to, czego obawiało się wielu, a o czym niektórzy mówili głośno od dawna, stało się faktem. Upadły urzędnik samorządowy, Jonasz Podmuchalski, przegrał walkę z samym sobą. Mężnie stawał w tej heroicznej batalii, ale ostatecznie skończyło się tak, jak w większości tego typu przypadków. A wszystko przez tego rozjechanego dzika, którego nieszczęsnym losem Jonasz tak się przejął, że stracił nad sobą panowanie. To że Podmuchalski lubił dawać w komin nie było tajemnicą, to że publicznie przepraszał za swoje niegodne urzędnika zachowanie, że walczył z sobą do ostatniej kropelki płynnej substancji, przysparzało mu sympatię u niejednego lokalnego żula i obiboka. W zakładzie pracy, w którym Podmuchalski zatrudniony jest na nierzucającym się w oczy stanowisku, popłoch i konsternacja. Mimo wszystko niektórzy do końca liczyli, że Jonasz wygra tę najtrudniejszą z walk, walkę o godność i szacunek do samego siebie. Z pozoru wszystko jest tak jak było, zakład pracy funkcjonuje jak dotychczas, zajęci bieżącymi obowiązkami urzędnicy skrupulatnie wykonują swoją robotę. Ale zaufani i wtajemniczeni w sprawę wiedzą swoje i nie mają złudzeń. Zarówno gminny wykidajło, Mariusz Symplicjusz Zwapliński, jak i Hanka Wałkowiakowa, działaczka społeczna, prowadząca azyl-schronisko dla psów przy ulicy Gromowskiej, dobrze wiedzą, że skończył się czas spokoju, a nastał okres podwyższonego ryzyka i mordęgi. Zwłaszcza Zwaplińskiemu przybędzie obowiązków; teraz musi przestawić się na fazę alertu i gotowości w trybie 24/7. „Dyspozycyjność to teraz twoje drugie imię” – rzecze do Zwaplińskiego Hanka Wałkowiakowa – „Będziesz woził Jonasza do i z zakładu pracy, masz być cały czas pod telefonem, świątek-piątek, środek nocy i szary świt, robisz od dziś jako osobisty kierowca i ochroniarz. Chwytasz, czy mam ci to wydziergać drukowanymi literami?”. Zwapliński oburza się na Hankę, w końcu oficjalnie to on jest niby pierwszą osobą na urzędzie. Po chwili refleksji godzi się jednak na przypisaną mu rolę. Wie, że od dziś będzie spać w samochodzie pod domem Jonasza, że swoich najbliższych zobaczy nieprędko, że we własnym domu będzie gościem. No cóż, służba publiczna wymaga poświęcenia i wyrzeczeń. A on, Zwapliński, wie co to poświęcenie i służba dla ogółu. Oczami wyobraźni widzi już jak Pan Prezydent wręcza mu puchar przechodni dla zasłużonego dla sprawy samorządowca. Niestety, z tego sennego marzenia budzi go bolesna sójka w bok - to Podmuchalski każe się wieźć do baru „Kiełbik” na rozdrożu.   więcej

PANIE PILOT ROZJECHAL BY PAN LOCHE TO LOCHA BY RACZEJ PANA ROZJECHALA TAKA LOCHA GDY KTOS ROBI KRZYWDE JEJ DZIECIOM POTRAFI ZLAPAC W PYSK PRZEDNIE KOLO TRAKTORU C30 I WYPIERDO....LIC GO DO GORY KOLAMI LUDZIE SOBIE NIEZDAJA SPRAWY Z POWAGI SYTUACJI KTURA MIALA MIEJSCE A NASZE SUPER SLUZBY POPISALY SIE KARYGODNIE  więcej

No niestety, wszyscy u wójta zawiedli: Sztab kryzysowy ponoć działa 24 godz na dobę, ale tym razem nie zadziałał. Straż Wiejska nie mogła. W końcu Policja wezwała wynajętego przez gminę wykonawcę do opieki nad zwierzętami dzikimi - jak by Straż wiejska, albo te 14 osób ze sztabu kryzysowego, które nocują na fejsie z wójtem włącznie. Na koniec się okazało, że dzik z połamanymi nogami postanowił nie czekać na pomoc kilka godzin i na niepołamanych nogach oddalił się. Strach w takiej nieudolnie działającej gminie mieszkać. No ale wójt znów bezradny, znów niekompetentny. Niesamowita bezradność a zwierzę cierpiało godzinami.  więcej