W pierwszej części dotyczącej destruktu, zaprezentowaliśmy Państwu odpowiedzi jakie udzieliła nam rzecznik Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad pani Małgorzata Tarnowska. W drugiej części mamy odpowiedzi od pana Krzysztofa Gołębiewskiego, Zastępcy Naczelnika Wydziału Inspekcji Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Warszawie.
Nasze pytania:
Odpowiedź:
Odpowiadając na Pana pytania, na wstępie wyjaśniam, że Inspekcja Ochrony Środowiska nie uczestniczy w procesie decyzyjnym dot. robót budowlanych związanych z budową, przebudową lub remontem dróg.
Ustawa o drogach publicznych definiuje pojęcie budowy drogi (art. 4 pkt 17) oraz pojęcia przebudowy drogi (wykonanie robót, w wyniku których następuje podwyższenie parametrów technicznych i eksploatacyjnych istniejącej drogi, niewymagających zmiany pasa drogowego - art. 4 pkt 18 ustawy). Wykonanie robót przywracających pierwotny stan drogi, także przy użyciu wyrobów budowlanych innych niż użyte w stanie pierwotnym, zdefiniowane zostało jako remont drogi (art. 4 pkt 19).
Jednocześnie należy wskazać, że wszystkie wyżej wskazane roboty budowlane zmierzające do budowy, przebudowy lub remontu drogi odbywają się na podstawie pozwolenia na budowę lub zgłoszenia, o których mowa w ustawie Prawo budowlane. W przypadku obu procedur inwestor przedkłada właściwemu organowi architektoniczno-budowlanemu dokumentację budowy (w tym projekt robót budowlanych/budowy, a także, w przypadku gdy jest wymagana, decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięcia, która może być poprzedzona oceną oddziaływania na środowisko danej inwestycji drogowej – organami właściwymi do wydania takiej decyzji są odpowiednio wójt, burmistrz, prezydent miasta oraz Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska).
Z powyższego wynika, że ocena przydatności wyrobu użytego do remontu lub przebudowy drogi oraz możliwość pogorszenia stanu środowiska w wyniku jego użycia powinna nastąpić w opisanej wyżej procedurze.
Dodatkowo, należy wskazać, że wykorzystanie odpadów destruktu jest możliwe po uzyskaniu wymaganego z mocy prawa zezwolenia na przetwarzanie odpadów (w tym przypadku odzysku) - zgodnie z art. 41 ustawy o odpadach.
W przypadku niezgodnego z prawem zastosowania destruktu, zgodnie z art. 26 ustawy o odpadach, właściwy wójt, burmistrz lub prezydent miasta nakazuje posiadaczowi odpadów, ich usunięcie z miejsc nieprzeznaczonych do ich składowania lub magazynowania.
Powyższe nie ma zastosowania w przypadku, gdy wytwórca destruktu uzyska decyzję marszałka województwa uznającą ten przedmiot za produkt uboczny w rozumieniu art. 10 ustawy o odpadach.
Ponadto wyjaśniam, że klasyfikację odpadów zgodnie z art. 4 ustawy o odpadach dokonuje ich wytwórca, uwzględniając przy tym właściwości powodujące że odpady stają się niebezpieczne (wykonując w tym celu badania, które powinny zostać zlecone akredytowanemu laboratorium badawczemu) i klasyfikuje je zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie katalogu odpadów.
Zgodnie z ww. rozporządzeniem odpady asfaltów, smół i produktów smołowych mogą być kwalifikowane jako:
- odpady niebezpieczne - asfalt zawierający smołę (kod 17 03 01*),
- odpady inne niż niebezpieczne – asfalt inny niż wymieniony w 17 03 01 (kod 17 03 02).
Dlatego mając na uwadze powyższe należy wskazać, że ustawodawca nie warunkuje klasyfikacji odpadu asfaltów od roku, w którym został on „wylany” na drogę, z której następnie został pozyskany jako destrukt.
Każdy odpad jest klasyfikowany indywidualnie, zatem nie ma jednych uniwersalnych badań-ekspertyz, które jednoznacznie wskazywałby, że dany rodzaj odpadu powinien być uznany za bezpieczny lub niebezpieczny.
Informacje dot. akredytowanych laboratoriów wykonujących badania, pomiary i analizy zostały opublikowane na stronie internetowej Polskiego Centrum Akredytacji.
Reasumując wyjaśniam, że zadane przez Pana pytania mają charakter bardzo ogólny. Każda sprawa użycia odpadów asfaltu do budowy, przebudowy lub remontu dróg ma charakter indywidualny i tak powinna być oceniana.
Ponadto wyjaśniam, że przedstawionych przez WIOŚ w Warszawie informacji nie należy traktować jako opinii prawnej w ww. zakresie.