Zgrzyt przy uchwalaniu uchwały dot. pamiątkowej tablicy

co tydzien będzie informacja o synach Azerbejdżanu które walczyli za niepodleglość Polski!!!Veli bek Jedigar ps. Damazy (ur. 31 października 1897, zm. 13 grudnia 1971) – azerbejdżanski oficer, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego i Armii Krajowej.Veli bek Jedigar jako młody sierżant Dagestańskiego Pułku Kawalerii z Krzyżem Zasługi Wojskowego Orderu Świętego Jerzego i medalem Za OdwagęVeli bek Jedigar urodził się w 31 października 1897 roku w rodzinnym majątku Tekeli w guberni tyfliskiej. Pochodził z książęcej rodziny azerbejdżańskiej, był synem Sadi Beka i Olgi Russiwej-Kroczibaczewej.Jedigar studiował na Politechnice Kijowskiej, porzucił ją jednak po kilku miesiącach i przeniósł się na uczelnię wojskową. W momencie wybuchu rewolucji studiował w Kijowskiej Michajłowskiej Szkole Artylerii, którą porzucił na rzecz służby w wojskach Demokratycznej Republiki Azerbejdżanu. Znalazł się w armii dowodzonej przez polaka Macieja Sulkiewicza, gdzie powierzono mu dowodzenie oddziałem jazdy w Karabachu. Na przełomie 1919 i 1920 roku był dowódcą jednostki karabinów maszynowych w Tekińskim Pułku Jazdy. Po agresji Armii Czerwonej w kwietniu 1920 roku przeszedł na terytorium Gruzji i prowadził walki partyzanckie przeciw bolszewikom.W marcu 1921 roku wyemigrował, pod naciskiem ojca, przez Turcję i Rumunię do Polski. Do Wojska Polskiego przyjęto go jako oficera kontraktowego w stopniu rotmistrza. Wkrótce potem został jednak zwolniony z powodu choroby. Do armii wrócił w 1924 roku i został skierowany do Centrum Szkolenia Kawalerii w Grudziądzu, które ukończył rok później i trafił do 10 Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie, gdzie dość szybko wyróżnił się podczas manewrów. Wkrótce potem znalazł się pod opieką gen. Janusza Głuchowskiego, wiceministra spraw wojskowych i dowódcy 7 Pułku Ułanów Lubelskich.Następnie Jedigar ukończył z odznaczeniem Wyższą Szkołę Wojenną (1932) i jako oficer dyplomowany trafił do Baranowickiej Brygady Kawalerii. W 1934 roku awansowany na majora, dwa lata później został zastępcą dowódcy 7 Pułku Ułanów Lubelskich. W 1939 roku służył w Mazowieckiej Brygadzie Kawalerii.W tym okresie nawiązywał liczne znajomości i przyjaźnie z wyższymi oficerami, m.in. z gen. Stanisławem Grzmot-Skotnickim, z powodu którego silnie związał się z obozem piłsudczykowskim. W czasie wizyty tureckiej delegacji w Polsce pełnił na życzenie Piłsudskiego rolę tłumacza. Po jego śmierci znalazł się wśród żołnierzy pełniących wartę przy wystawionym ciele Piłsudskiego.W chwili wybuchu II wojny światowej pracował na stanowisku dyrektora naukowego w Centrum Szkolenia Kawalerii w Grudziądzu i był etatowym oficerem Mazowieckiej BK. Po niemieckim atakiu zdołał dotrzeć do swojego oddziału 10 września i przeszedł z nim część szlaku bojowego jako szef sztabu. W czasie kampanii wrześniowej trafił do niewoli niemieckiej, ale kilka miesięcy później zwolniono go jako obcokrajowca, w efekcie czego w sierpniu 1940 roku wrócił do Warszawy.Po dotarciu do Warszawy zawiązał konspiracyjny 7 Pułk Ułanów Lubelskich (ps. Jeleń) i dowodził nim do 1944 roku. W 1942 roku został awansowany do stopnia podpułkownika. Cieszył się dużym poważaniem wśród podwładnych. Ponadto jako przyjaciel gen. Tadeusza Bór-Komorowskiego był szefem Wydziału Kawalerii w Komendzie Głównej AK.W lipcu 1944 roku gen. Bór-Komorowski rozkazał mu wyjechać na Zachód, co uczynił 17 lipca, wyruszając z żoną i córką do Wiednia. Po otrzymaniu wiadomości o wybuchu powstania w Warszawie wrócił przez zieloną granicę do Polski. Jego pułk został już jednak zdziesiątkowany w nieudanym ataku na siedzibę Gestapo przy al. Szucha.Jedigar wydał więc 12 stycznia 1945 roku rozkaz rozwiązania jednostki i tuż po rozpoczęciu ofensywy sowieckiej znad Wisły opuścił Polskę ostatnim niemieckim pociągiem ewakuacyjnym.Zaraz po przybyciu do Wiednia wyemigrował z rodziną do Włoch, wstąpił do 2 Korpusu Polskiego, gdzie powierzono mu odtworzenie 7 Pułku. Po przybyciu do Wielkiej Brytanii został komendantem w obozie Tilstok, później przeniósł się z rodziną do Londynu. Po likwidacji polskich jednostek wojskowych wyemigrował z rodziną do Argentyny w 1949 roku. Tam rozpoczął tworzenie organizacji kombatanckich, był także wiceprezesem Organizacji Ujarzmionych Narodów "Liberación Europea". Początkowo pracował w porcie jako tragarz, później w fabryce wyrobów tekstylnych jako robotnik. Po śmierci żony w 1953 roku zajął się wychowaniem córki.Zmarł w Buenos Aires 13 grudnia 1971 roku na trzeci zawał serca. 4 sierpnia 1990 roku jego prochy zostały pochowane na warszawskim Muzułmańskim Cmentarzu Tatarskim przy asyście kompanii honorowej Wojska Polskiego.Odznaczenia:Złoty Krzyż Zasługi z MieczamiKrzyż WalecznychKrzyż Armii KrajowejOrder Azerbejdżańskiej Republiki Demokratycznej „Za Męstwo”  więcej

Bo wójty nie szanują mieszkańców tylko tych, którzy mają jakąś władzę i wpływy. Tylko tacy ludzie się dla nich liczą a nie my zwykłe szare myszki... Wydaje mi się, że taki wójt powinien dbać o swoich mieszkańców, jeśli ktoś ma jakiś problem, powinien on pomóc mu go rozwiązać. A u nas jest jakoś tak na odwrót. Jak przyjdzie mieszkaniec z jakąś prośbą to źle, że głowę zawraca. Jak przyjdzie delegat z zewnątrz trzeba go przywitać z otwartymi rękami... Coś tu jest nie tak.....  więcej

O ile mi wiadomo w październiku 2010 propozycja nazwania ronda imieniem Kardynała Wyszyńskiego została przedstawiona odpowiedniej osobie [ uprawnionej do promowania tej inicjatywy] . Sprawa nie została podjęta , z argumentacją , że znowu jakieś koszty , kto tym się zajmie , znów ludzie powiedzą , że Kościół się pcha wszędzie , zresztą mamy gimnazjum Jana Pawła II . I może słusznie bo znów jakiś ALT albo wiki albo jeszcze większy malkontent miałby używkę nawet w takim temacie . Uwaga prywatna do nowicjusza ks. Prymas Wyszyński nie miałby wątpliwości w tej sprawie [ sam zresztą był kapelanem AK ]. . . Co do radnych to jako radni pewnie zagłosują za rondem AK bo włodarze uznali , że koszty polityczne będą za duże .. Co do procedur , prześledziłem uwarunkowania formalne i wniosek ; gdyby była szczera wola to rondo już 1 sierpnia byłoby nazwane .Nie ma i nie istnieją jakieś uwarunkowania szczególne w tej sprawie. Gdyby taką propozycję zgłosił albo poparł Wójt to nie byłoby żadnej sprawy , ale nie zgłosił ani nie poparł ....  więcej

Do Kazimiero. Kazimiero przywal temu nowicjuszowi, co to by chciał rondo AK, a nie mógł, a Kardynała Wyszyńskiego by chciał, a nie mógł. Może wiele rzeczy chce a nie może. Przypomnij mu historię szlachetnego Kardynała Wyszyńskiego, chociaż po części, żeby wiedział co ten człowiek, zrobił dla Polski, jak się narażał i co przeżył. Szafować jego nazwiskiem przy rondzie to skrajna głupota.  więcej

Do Ucznia: dam Ci dobrą radę zanim coś napiszesz to sprawdź, nie tylko jeden radny jest tak odważny i niepokorny i podpisał się pod nazwą AK, zapytaj tych co zbierali podpisy, myślę, że znalazłbyś tam podpisy innych radnych. Jestem przekonany, że żaden z radnych nie ma nic przeciwko takiej nazwie, tylko nie wszyscy tu zabierający głos,wiedzą jak odbywa się nazywanie ulic ( może jest to prostsza sprawa bo wypowiadają się mieszkańcy tych ulic , bądź właściciele działek przyległych do tych ulic nigdy nie jest to na wniosek jednej osoby, sam kiedyś podpisywałem się pod wnioskiem o nadanie nazwy ulicy przy której mieszkam, natomiast myślę, że w tym wypadku nazwanie ronda przy którym jest położony kościół wymagło przeprowadzenia konsultacji , co się odwlecze to nie uciecze ). I coś Ci powiem, jeśli Ci zbierający podpisy, daliby ludziom alternatywę np. Kardynała Wyszyńskiego, czy AK to prawdopodobnie bardziej do ludzi trafiłaby nazwa ta pierwsza, chociażby ze względu na położenie ronda. A tak sprawa została niepotrzebnie rozdmuchana, dyskusja zeszła do poziomu urągającemu wszelkim normom, a część osób i tak będzie psy wieszać na radnych, bo w 100% nie zadowolisz wszystkich. Ucz się chłopie, może kiedyś zostaniesz radnym ( myślę, że będziesz należał do tych odważnych i niepokornych )cokolwiek to w tym przypadku znaczy.  więcej

Powtarzam wszystkim mądralińskim. Azerowie w czasie II Wojny Światowej krwawo i bezwzględnie tłumili Powstanie Warszawskie Polaków. Mordowali ich w okrutny sposób. Nie przepuszczali nikomu. Dlatego ni można im stawić tablic pamiątkowych. Niemcom takich nie stawiamy i Rosjanom też. Może władze tej Gminy w końcu wytrzeźwieją i przestaną forsować tą głupią tablicę. Jeśli nie, to napiszemy specjalną petycję mieszkańców w tej sprawie. Zbierzemy podpisy w całej Gminie. Dopiero będzie wstyd jak Grzyb będzie zmuszony do zdemontowania tej Tablicy Hańby.  więcej

No właśnie , pomysł niezły . A swoją drogą od zakończenia konsultacji pana Wójta w sprawie ronda Armii Krajowej i innych propozycji minął tydzień , czyżby w tym czasie nie dało się policzyć głosów mieszkańców , a może jakaś spec- komisja musi to policzyć ?  więcej

właśnie blondi co Azerbejdżan wniósł do Nadarzyna ??niech władze nasze się o tym wypowiedzą a my Nadarzyniaki się dowiemy bo jak na razie nikt z tego co tu piszą nie wie ja też nic nie słyszałam co dobrego zrobili dla naszej miejscowości aby im aż pomniki stawiać....  więcej